Saturday, November 26, 2011

Chapter 4 - Gyaana Karma Sannyaasa Yoga [1-10]

1.
ஸ்ரீ பகவான் உவாச:
இமம் விவஸ்வதே யோகம் ப்ரோக்தவாந் அஹம் அவ்யயம்
விவஸ்வாந் மநவே ப்ராஹம் அநுர் இக்ஷ்வாகவே(அ)ப்ரவீத்
ஸ்ரீ பகவான் சொன்னது:
அழிவில்லாத இந்த யோகத்தை நான் விவஸ்வானுக்கு கற்றுக் கொடுத்தேன். அவன் அதை மனுவிற்கு கற்றுக் கொடுத்தான். மனு அது இக்ஷ்வாகுவிற்கு கற்றுக் கொடுத்தான்.

2.
ஏவம் பரம்பரா ப்ராப்தம் இமம் ராஜர்ஷயோ விது:
ஸகாலே நேஹ மஹதா யோகோ நஷ்ட: பரந்தப
இதை, வழி வழியாக வழங்கப் பட்டு வந்ததை ராஜ ரிஷிகளும் அறிவார்கள். எதிரிகளை அழிப்பவனே (பரந்தபா) ! இந்த யோகம் ஒரு நீண்ட காலமாக இங்கே தொலைந்து போய் உள்ளது.

3.
ஸ ஏவாயம் மயா தே(அ)த்ய யோக: ப்ரோக்த: புராதந: 
பக்தோ(அ)ஸி மே ஸகா சேதி ரஹஸ்யம் ஹ்யேதத் உத்தமம் 
அதே, பரம ரகஸ்யமான புராதன யோகத்தை உனக்கு நான் இன்று கற்றுக் கொடுத்துள்ளேன். ஏனென்றால் நீ எனது பக்தன் மற்றும் நண்பன்.

4.
அர்ஜுன உவாச:
அபரம் பவதோ ஜந்ம பரம் ஜந்ம விவஸ்வத:
கதம் ஏதத் விஜாநீயாம் த்வம் ஆதௌ ப்ரோக்தவாந் இதி
அர்ஜுனன் சொன்னது:
உனது பிறப்போ பிந்தையது. அதற்கு முந்தய பிறப்பு சூர்யக் கடவுளான விவஸ்வான் உடையது. நீ இதை அவருக்கு ஆரம்பத்தில் கற்றுக் கொடுத்தாய் என்பதை நான் எப்படி புரிந்து கொள்ள முடியும்.

5.
ஸ்ரீ பகவான் உவாச:
பஹூநிமே வ்யதீதாநி ஜந்மாநி தவ சார்ஜுந
தாந்யஹம் வேத ஸர்வாணி ந த்வம் வேத்த பரந்தப
ஸ்ரீ பகவான் சொன்னது:
அர்ஜுனா! எனது, மற்றும் உனது பல பிறப்புகள் கடந்து விட்டன. பரந்தபா! நான் அவை எல்லாவற்றையும் அறிவேன், ஆனால் நீ அறிய மாட்டாய்.

6.
அஜோ(அ)பி ஸந்நவ்யயாத்மா பூதாநாம் ஈஸ்வரோ(அ)பி ஸந்
ப்ரக்ருதிம் ஸ்வாம் அதிஷ்டாய ஸம்பவாம் யாத்ம மாயயா
நான் பிறப்பற்றவனாக (அநாதி), அழிவற்றவனாக இருந்தாலும், எல்லா உயிர்களுக்கும் அதிபதியாக இருந்தாலும், இயற்கை விதியை என் ஆளுகையில் கொண்டு நான் எனது மாயையினால் பிறக்கின்றேன்.

7.
யதா யதா ஹி தர்மஸ்ய க்லாநிர் பவதி பாரத
அப்யுக்தாநம் அதர்மஸ்ய ததாத்மாநம் ஸ்ருஜாம் யஹம்   
எங்கெல்லாம் தர்மத்தில் குறைபாடு உண்டாகின்றதோ, எங்கெல்லாம் அதர்மத்தின் உயர்வு ஏற்படுகின்றதோ, அர்ஜுனா! அங்கெல்லாம் நான் அவதாரிக்கின்றேன்.

8.
பரித்ராணாய ஸாதூநாம் விநாசாய ச துஷ்க்ருதாம் 
தர்ம ஸம்ஸ்தாபநார்தாய ஸம்பவாமி யுகே யுகே
தர்மத்தை பரிபாலனம் செய்யும் நல்லவர்களை ரட்சிக்க, கொடியவர்களை அழிக்க, தர்மத்தை ஸம்ஸ்தாபிக்க (ஆழமாக வேரூன்ற), நான் யுகம், யுகமாக தோன்றுகிறேன்.

9.
ஜந்ம கர்ம ச மே திவ்யம் ஏவம் யோ வேத்தி தத்த்வத:
த்யக்த்வா தேஹம் புநர்ஜந்ம நைதி மாமேதி ஸோ(அ)ர்ஜுந
எனது தெய்வீக பிறப்பு, மற்றும் செயல்களை அதன் உண்மையான வடிவில் அவன் அறிகிறானோ, அவன் இந்த உடலைத் துறந்த பின்னால் மீண்டும் பிறப்பதில்லை. அர்ஜுனா! அவன் என்னிடம் வருகின்றான்.

10.
வீத ராக பய க்ரோதா மந்மயா மாம் உபாச்ரிதா:
பஹவோ ஜ்ஞாந தபஸா பூதா மத்பாவம் ஆகதா:
பற்று, பயம், குரோதம் இவற்றைத் துறந்து, என்னுள் ஆழ்ந்து (என் நினைவாகவே இருந்து), என்னைச் சரண் அடைந்து, ஞானம் என்னும் அக்னியில் புனிதம் அடைந்து, அதிகமானவர்கள் என்னை அடைந்துள்ளார்கள்.

விசாரம்
எல்லாருக்கும் தோன்றக் கூடிய சந்தேகம் இங்கே அர்ஜுனனுக்கும் தோன்றி உள்ளது. அர்ஜுனனும், கிருஷ்ணரும் சம காலத்தியவர், நண்பர்கள், உறவினர்கள் எல்லாம். நம்முடைய நெருங்கிய நண்பர் ஒருவர், நான் தான் பெரிய ஞானி, சூர்ய, சந்திரர்களுக்கெல்லாம் நான் தான் ஞானம் கற்றுக் கொடுத்தேன் என்றால் நாம் உடனே நம்புவோமா என்ன? இங்கும் அது போலவே அர்ஜுனன் சந்தேகம் கொள்கிறான். ஸ்ரீ கிருஷ்ணரும், அதைப் போக்குகிறார். தனது எல்லா பிறப்புகளும், தனது நினைவில் உள்ளதாகவும், அதுவே அர்ஜுனனுக்கு இல்லை என்றும் கூறுகிறார். இந்த ஞானம் கடந்து வந்த பாதை, பரம்பொருளில் இருந்து, சூரியனுக்கு, அவனில் இருந்து மனுவிற்கு, மனுவில் இருந்து இக்ஷ்வாகுவிற்கு. அர்ஜுனன் இந்த இக்ஷ்வாகு குலத்தில் தான் பிறந்தவன். நடுவில் பல காலம் விட்டுப் போயிருந்த இந்த ஞானத்தை மீண்டும் அர்ஜுனனுக்கு உபதேசிக்கிறார்.

 பரம்பொருளான அந்த புருஷர், இயற்கை விதியை மீறாமல், அநாதியாக (ஆரம்பமே இல்லாதவராக இருந்தும்), அழிவில்லாதவராக (இறுதி இல்லதவராக இருந்தும்) மாயையினால் இங்கு அவதாரம் செய்வதற்கான காரணங்களைக் கூறுகிறார். இந்த இரண்டு ஸ்லோகங்களையும் (7  - 8 ) ஸ்ரீ விஷ்ணு சஹஸ்ரநாமத்தில் பாராயணம் செய்யும் ஒன்று தான். எங்கெல்லாம் தர்மத்திற்கு குறைபாடு ஏற்படுகிறதோ, அதர்மம் தழைக்கிறதோ, அங்கெல்லாம் அவரின் அவதாரம் நடக்கிறது. தர்மப் படி நடப்பவர்களை ரட்சிக்க, அதர்மம் செய்யும் துஷ்டர்களை அழிக்க, தர்மத்தை மேலும் வேரூன்ற வைக்க யுகம் யுகமாக தான் வருவதாகக் கூறுகிறார்.
இதில் ஸம்ஸ்தாபனம் என்ற சொல் முக்கியமானது. ஸ்தாபனம் என்றால் foundation. ஆரம்பத்தில் செய்வது. தர்மம் ஆரம்பத்தில் தோன்றியது தான். ஆனால் நாளாவட்டத்தில், அது குறைய ஆரம்பிக்கும். ஒரு கட்டடத்தில் natural wear and tear காரணமாக சில குறைப்பாடுகள் ஏற்படும் போது அதை பழுது பார்க்கிறோம் - அது மாதிரி இங்கே தர்மத்திற்கும் ஒரு overhaul தேவைப் படுகிறது. அப்படிப்பட்ட சமயத்தில் மீண்டும் தர்மத்தை வேரூன்ற, ஆழமாக ஸ்தாபிக்க வேண்டி உள்ளது, அந்த ஆழமான ஸ்தாபனம் தான் ஸம்ஸ்தாபனம்.
இப்படி மீண்டும், மீண்டும் ஸம்ஸ்தாபனம் செய்யத் தான் அவரும் தசாவதாரமும் செய்ய வேண்டி வந்தது.
தசாவதாரத்தில் உள்ள எல்லா அவதாரத்திலும் இந்த 3 condition களும் நிறைவேறுவதைப் பார்க்கலாம்.
மச்சம் - பிரளயத்தில், நல்லவர்களை ரட்சிக்க, கேட்டவர்களை அழிக்க
கூர்மம் - பாற்கடலைக் கடையும் போது, தேவர்களை ரட்சிக்க, அசுரர்களை அழிக்க
வராகம் - பூமாதேவியைக் கவர்ந்து சென்ற ஹிரண்யாக்ஷனை அழிக்க, பூமாதேவியை ரட்சிக்க
நரசிம்ஹம் - பிரஹலாதனை ரட்சிக்க, ஹிரண்யகசிபுவை அழிக்க, ப்ரஹலாதனை ரட்சிக்க
வாமனம் - இங்கே அழிப்பதற்கு பதிலாக மோக்ஷம் அளிக்க என்று கொள்ளலாம் - மகாபலி சக்ரவர்த்திக்கு மோக்ஷம் அளித்து, அவரை பாதாள லோகத்திற்கு அனுப்பியது
பரசுராமர் - 21 தலைமுறை ஷத்ரிய அரசர்களை அழித்தது
ராமர் - ராவணனை வதம் செய்தது, சீதையைக் காப்பாற்றியது
பலராமர் - க்ருஷ்ணரோடு செய்த தர்ம ரக்ஷணம்
கிருஷ்ணர் - பல அசுரர்களை அழித்தது, பாண்டவர்களைக்  காப்பற்றியது
கல்கி - கலியுகத்தில் மீண்டும் தர்ம ஸம்ஸ்தாபனம்.


இந்த உண்மையைப் புரிந்தவர்கள், மனதில் அந்த பரம்பொருள் ஒன்றைக் குறித்தே த்யானத்தில் இருப்பவர்கள். பந்தபாசம், பயம், குரோதம் இவற்றை விட்டு, ஞானம் பெற்று அந்த பகவானை இவர்கள் சரண் அடையும் போது, அவர்களுக்கு மறு பிறப்பு என்ற ஒரு நிலை இல்லாத மோக்ஷம் கிடைக்கின்றது.  இதுவே இறைவனை அடையும் வழியும் ஆகும்.

2 comments:

  1. தசாவதாரம் பற்றிய விளக்கம் அருமையாக இருக்கு.

    //இந்த உண்மையைப் புரிந்தவர்கள், மனதில் அந்த பரம்பொருள் ஒன்றைக் குறித்தே த்யானத்தில் இருப்பவர்கள். பந்தபாசம், பயம், குரோதம் இவற்றை விட்டு,ஞானம் பெற்று அந்த பகவானை இவர்கள் சரண் அடையும் போது, அவர்களுக்கு மறு பிறப்பு என்ற ஒரு நிலை இல்லாத மோக்ஷம் கிடைக்கின்றது. //

    மோக்‌ஷத்திற்கான வழியினை அருமையாக சொல்லியிருக்கிரீர்கள்.
    நன்றி பகிர்வுக்கு.

    ReplyDelete